هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از غم و اندوه، عشق و دوری از معشوق سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند اشک، گل، بلبل، سرو و لاله، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. او از درد فراق و داغ مهر معشوق می‌نالد و جهان را در ماتم این دوری می‌بیند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، موضوعات غم و اندوه و عشق نیاز به سطحی از بلوغ فکری و عاطفی دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۱۶۶
با اشک تا ز دیده به رویم چکیده است
دل عندلیب گلشن رنگ پریده است
دور از خرام سرو تو ماتم سراست باغ
هر لاله بسملی است که در خون تپیده است
آن بیخودی که محرم بزم وصال اوست
بوی گل است یا نفس آرمیده است
در طالع کسی که بود داغ مهر او
چون صبح از نخست گریبان دریده است
در چشم آن که واله نیرنگ رنگ نیست
آز از شفق چو دامن در خون کشیده است
دل عندلیب گلشن رنگ پریده است
دور از خرام سرو تو ماتم سراست باغ
هر لاله بسملی است که در خون تپیده است
آن بیخودی که محرم بزم وصال اوست
بوی گل است یا نفس آرمیده است
در طالع کسی که بود داغ مهر او
چون صبح از نخست گریبان دریده است
در چشم آن که واله نیرنگ رنگ نیست
آز از شفق چو دامن در خون کشیده است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
