۲۰۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۲

گر بخرامد، نسیم خلد برین است
چون بنشیند، بهشت روی زمین است

ناز تو رنگینی جمال تو افزود
شهپر طاووس حسن، چین جبین است

مست نگاهم، تبسمی مزه ام بس
لعل تو از خنده پستهٔ نمکین است

از چه نگردم به گرد دشت چو مجنون
لیلی چشم سیهت خانه نشین است

دیدهٔ بد دور از رخی که ز عکسش
آینه رشک نگارخانهٔ چین است

برد ز جویا توان و صبر به یغما
نرگسش مستش که رهزن دل و دین است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.