۱۷۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۸۲

خوش است بوسه بر آن لعل خط دمیده خوش است
بلی حلاوت شفتالوی رسیده خوش است

پیام لاله پی منع گریه ام این بود
که اشک سوخته بر خون دل چکیده خوش است

عجب که دل پی آرام مضطرب باشد
در اضطراب چو سیماب آرمیده خوش است

منال از غم پیری که چون کمان جویا
به برکشیدن او با قد خمیده خوش است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.