هوش مصنوعی:
این شعر با تصاویر شاعرانه و احساسی، صحنه‌هایی از طبیعت و عواطف انسانی را به تصویر می‌کشد. اشک‌ریزی آسمان، شکستن شیشهٔ رنگ، تابش پرتوهای آتشین بر کوه‌ها، و ریزش اشک‌های بی‌پایان از جمله مضامین اصلی آن هستند. شعر به احساسات عمیق و دردهای درونی اشاره دارد و با استفاده از عناصر طبیعی مانند شفق، مهتاب، و شبنم، فضایی عاطفی و نمادین خلق می‌کند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عاطفی عمیق و نمادهای پیچیده است که درک آن به بلوغ فکری و احساسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های غنی و زبان شاعرانه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۲۹۳
جوش اشکم از شفق بر آسمان خوناب ریخت
شیشهٔ رنگم شکست و بر زمین مهتاب ریخت
پرتوی از آتش خوی تر بر کهسار تافت
از دل خارا شرر چون قطره های آب ریخت
دور از آن خاک سر کوبسکه می پیچم به خویش
از جگر تا دیده اشکم رنگ صد گرداب ریخت
تا نسیم نسترن زار بناگوشت وزید
شبنم از هر قطرهٔ اشکم در سیراب ریخت
شیشهٔ رنگم شکست و بر زمین مهتاب ریخت
پرتوی از آتش خوی تر بر کهسار تافت
از دل خارا شرر چون قطره های آب ریخت
دور از آن خاک سر کوبسکه می پیچم به خویش
از جگر تا دیده اشکم رنگ صد گرداب ریخت
تا نسیم نسترن زار بناگوشت وزید
شبنم از هر قطرهٔ اشکم در سیراب ریخت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
