هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از فضای کدورتناک شب و آرامش طبیعت می‌گوید، سپس به توصیف محفل دوستانه‌ای می‌پردازد که با حضور می (شراب) صفا و روشنایی یافته است. او از تأثیر معنوی می سخن می‌گوید که مانند شمعی روشن‌کنندهٔ ادراک است و هر قطره از آن هزاران فیض به دل می‌اندوزد. در پایان، همت و اراده را به تاک تشبیه می‌کند که دستی است برای رسیدن به مقصود.
رده سنی:
18+
اشاره به مصرف شراب و مضامین عرفانی پیچیده که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر دشوار است.
شمارهٔ ۵۸۸
بسکه از آهم هوا امشب کدورتناک بود
شاخ و برگ نخل همچون ریشه ای در خاک بود
محفلم را از صفا امشب منور داشت می
تا سحرگه شمع بزمم شعلهٔ ادراک بود
صد هزاران فیض از هر قطره می اندوخت دل
بود همت؛ همت می، دست؛ دست تاک بود
شاخ و برگ نخل همچون ریشه ای در خاک بود
محفلم را از صفا امشب منور داشت می
تا سحرگه شمع بزمم شعلهٔ ادراک بود
صد هزاران فیض از هر قطره می اندوخت دل
بود همت؛ همت می، دست؛ دست تاک بود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
