دایما خون دلم زان زلف و کاکل می چکد
آب و رنگ گل نگر کز شاخ سنبل می چکد

سرو رنگین جلوه ام چون در خرام آید به ناز
خون خجلت از پر طاووس گل گل می چکد

در گلستانی که آب از جوی یکرنگی خورد
خون گل پیوسته از منقار بلبل می چکد

گشته ام در عشق او تریاکی تریاق صبر
بسکه زان تیغ مژه زهر تغافل می چکد

زینهار از همزبانی فیض کیفیت مجوی
کز لبش صاف تکلم بی تامل می چکد

حرص دارد تشنهٔ صد آرزو جویا مرا
ورنه آب گوهر از دست توکل می چکد