هوش مصنوعی:
این شعر از درد فراق و جدایی سخن می‌گوید و احساسات تلخ و گریه‌های ناشی از آن را با تصاویری مانند ابر و گلاب توصیف می‌کند. شاعر از گذرا بودن زندگی و اهمیت ذخیره کردن لحظات یاد می‌کند و هشدار می‌دهد که با افراد اهل حساب معاشرت کنید. همچنین، نگرانی از خاموش شدن آتش عشق و رنج شدید روحی بیان شده است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی موجود در شعر، همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده، برای درک و ارتباط بهتر، به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی بیشتری نیاز دارد. نوجوانان در این سن معمولاً بهتر می‌توانند با چنین مضامینی ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۷۰۶
گریم ز هجر آن گل رو چون سحاب وار
باشد شمیم گریهٔ تلخم گلاب وار
یکدم ذخیره ای است برای تمام عمر
گردآوری کنی چو نفس را حباب وار
با هر که معنیی بود از اهل روزگار
گیرد کنارهٔ نقط انتخاب وار
از هر که با تو گشته معاشر، حساب گیر!
نبود وجود دورنما را سراب وار
ترسم مباد آتش جویا شود خموش
از بس گریست با همه اعضا کباب وار
باشد شمیم گریهٔ تلخم گلاب وار
یکدم ذخیره ای است برای تمام عمر
گردآوری کنی چو نفس را حباب وار
با هر که معنیی بود از اهل روزگار
گیرد کنارهٔ نقط انتخاب وار
از هر که با تو گشته معاشر، حساب گیر!
نبود وجود دورنما را سراب وار
ترسم مباد آتش جویا شود خموش
از بس گریست با همه اعضا کباب وار
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
