پرند بوی گل پیراهن او
هوای صبح گرد دامن او

گلی دارم که از جوش نزاکت
کم از چیدن نباشد دیدن او

به بوی گل قسم بیرون میارید
ز جسم نازکش پیراهن او

که ترسم سایهٔ مژگان شوخش
کند جا چون رگ گل در تن او

مرا بی او وجودی نیست جویا
توانم خویش را گفتن من او