هوش مصنوعی:
این شعر به زیبایی و صفای چهره‌ای که در آینه منعکس می‌شود می‌پردازد و اشاره می‌کند که هیچ کس از صفای باطن عیب‌جویی نمی‌کند. همچنین، شاعر به ناتوانی برخی از دیدن این زیبایی به دلیل حیا اشاره می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد و نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰۱۸
پرتو افکن گشت رخسار تو تا در آینه
مضطرب چون مهر تابان شد صفا در آینه
هیچ کس از صاف باطن عیب بی رویی ندید
می نماید صورت این مدعا در آینه
چهرهٔ ما بسکه پر گرد غبار کلفت است
روی بر دیوار دارد عکس ما در آینه
داشتن چشم نگاه از نرگس او سادگیست
او که نتواند ببیند از حیا در آینه
مضطرب چون مهر تابان شد صفا در آینه
هیچ کس از صاف باطن عیب بی رویی ندید
می نماید صورت این مدعا در آینه
چهرهٔ ما بسکه پر گرد غبار کلفت است
روی بر دیوار دارد عکس ما در آینه
داشتن چشم نگاه از نرگس او سادگیست
او که نتواند ببیند از حیا در آینه
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
