هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از شمع به عنوان نمادی از خودنمایی و روشنایی استفاده می‌کند و به موضوعاتی مانند عرفان، خودشناسی و دوری از خودستایی می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که مانند شمع خلوتخانه باشد و به جای خودنمایی، به روشنایی حقیقی و معنوی بپیوندد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد و نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰۷۸
چو شمع بزم حسن روستایی
رود آخر به چشم از خودنمایی
یک امشب شمع خلوتخانه ام باش
که باشد آشنای روشنایی
به گرد معنی بیگانه می گرد
بخواهی با سخن گر آشنایی
به رنگ غنچه در کسب هواکوش
دگر دریاب فیض دل گشایی
فتاده بر زبان خویش جویا
شعار هر که باشد خودستایی
رود آخر به چشم از خودنمایی
یک امشب شمع خلوتخانه ام باش
که باشد آشنای روشنایی
به گرد معنی بیگانه می گرد
بخواهی با سخن گر آشنایی
به رنگ غنچه در کسب هواکوش
دگر دریاب فیض دل گشایی
فتاده بر زبان خویش جویا
شعار هر که باشد خودستایی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
