هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر آرزو می‌کند که زائر کربلا باشد و از عشق به اهل بیت، به ویژه امام حسین (ع)، سخن می‌گوید. او تمایل دارد با بوسیدن دیوارهای حرم، ابراز عشق کند و وصیت می‌کند که پس از مرگ، او را با خاک کربلا به خاک بسپارند.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مضامین عرفانی و مذهبی است که برای درک عمیق‌تر، به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، اشعار عاشقانه به اهل بیت ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۶ - در توصیف کربلا
کو طالع و بخت آنکه باشم
در حضرت کربلا ز زوار
چینم گل بوسه بالب شوق
گاهی از درگهی ز دیوار
مالم بر خاک آستانش
هر دم روی نیاز صد بار
آنکه به زبان عجز و زاری
گویم رفیق ره که هشدار
چون در رسدم اجل بناگاه
این است وصیتم که زنهار
گرد رخ من ز خاک آنکوست
ناشسته مرا به خاک بسپار
در حضرت کربلا ز زوار
چینم گل بوسه بالب شوق
گاهی از درگهی ز دیوار
مالم بر خاک آستانش
هر دم روی نیاز صد بار
آنکه به زبان عجز و زاری
گویم رفیق ره که هشدار
چون در رسدم اجل بناگاه
این است وصیتم که زنهار
گرد رخ من ز خاک آنکوست
ناشسته مرا به خاک بسپار
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
