سر من اگر نشانی ز در کنشت دارد
چکنم کسی چه داند که چه سرنوشت دارد

بصلاح و پند مردم تن من چگونه چون خم
نشود سرشته می که چنین سرشت دارد

نرسد بدرد نوشان المی ز سیل فتنه
که سراچه محبت نه بنای خشت دارد

چو قدح کشیم رنجد چو کنیم توبه گوید
که هنوز عاشق ما غم خوب و زشت دارد

چو شراب خورد اهلی ز کف حبیب امشب
که حواله صبوحی به می بهشت دارد