هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از وضعیت دشوار خود و نیاز به کمک سخن می‌گوید. او با اشاره به نجوم سعادت و کوکب مسعود، از خواننده می‌خواهد که به او توجه کند. شاعر بیان می‌کند که درویشان مانند او حتی برگ گیاهی هم ندارند، در حالی که دیگران به دنبال جو و کاه هستند. او همچنین اشاره می‌کند که در شهرش، شاعران ارزشی ندارند و کسی به هنر آنها توجهی نمی‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم انتقادی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۱۱۳
ای نجم سعادت اثرای کوکب مسعود
بر اهلی مسکین فکن از لطف نگاهی
خواهند جو و کاه خران از من درویش
با آنکه به دستم نبود برگ گیاهی
از چنگ خران باز خرم زانکه درین شهر
شاعر به جوی کس نخرد بلگه بکاهی
بر اهلی مسکین فکن از لطف نگاهی
خواهند جو و کاه خران از من درویش
با آنکه به دستم نبود برگ گیاهی
از چنگ خران باز خرم زانکه درین شهر
شاعر به جوی کس نخرد بلگه بکاهی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
