هوش مصنوعی: این شعر بیانگر درد و رنجی است که از ظلم و ستم ناشی می‌شود. شاعر از بی‌عدالتی و بی‌توجهی به درد دیگران سخن می‌گوید و حتی تیغ ستمگر نیز از دیدن محرومیت و رنج دیگران به ناله می‌افتد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق اجتماعی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و موضوعاتی مانند ظلم و رنج نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۱۲

تا تیغ بر استخوان ز جورت نرسید
آه از جگر سوختگان کس نشنید

فریاد از استخوان هم از زخم نخاست
تیغ تو بنالید چو محروم تو دید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.