هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر درد و غمی عمیق است که درمانی جز تحمل ندارد. شاعر خود را بخشی از غم می‌داند و معتقد است که هیچ غمی به او نمی‌رسد مگر آنکه از پیش مقدر شده باشد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی مانند درد، غم و تقدیر است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. درک این مفاهیم معمولاً به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی بیشتری نیاز دارد.
شمارهٔ ۲۱۴
دردی که دوای او قضا را نرسد
جز این دل ریش مبتلا را نرسد
ما بخش غمیم و غم همه قسمت ماست
هرگز نرسد غمی که ما را نرسد
جز این دل ریش مبتلا را نرسد
ما بخش غمیم و غم همه قسمت ماست
هرگز نرسد غمی که ما را نرسد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
