هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از عشق نافرجام و درد بی‌درمان خود سخن می‌گوید. او خود را مرده‌ای می‌داند که حتی اگر جان دوباره بگیرد، به وصال معشوق نخواهد رسید.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و اندوهگین است که درک آن‌ها برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۲۸

در عشق تو کس جز رخ زردش نرسد
درمان نبرد دلی که دردش نرسد

من مرده خاک پای تو کآب حیات
هر چند که جان دهد بگردش نرسد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.