هوش مصنوعی:
شاعر از درد و رنج خود می‌گوید و از دیگران می‌خواهد که حال او را از کسانی بپرسند که بیشتر دردمند هستند، مانند اسیران و درویشان. او اشاره می‌کند که کسانی که رنج نمی‌کشند، مانند گلی که از خارها آزاد است، نمی‌توانند درد او را درک کنند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، موضوعاتی مانند رنج و دردمندی نیاز به بلوغ فکری دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۴۲۳
گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس
احوال مرا از همه کس بیش بپرس
آسوده چو گل ز زخم خارش چه غمست
این را ز برهنه پای درویش بپرس
احوال مرا از همه کس بیش بپرس
آسوده چو گل ز زخم خارش چه غمست
این را ز برهنه پای درویش بپرس
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
