۱۱۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۶۲۴

گر زلف چو شست او قضا بگشادی
وین دانه خال بر لبش بنهادی

از شاخ بلند طوبی باغ بهشت
کی طایر جان بدام دل افتادی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.