کلک ملک سخن که سخیست
دم توفیق همدمت بوده

غیرکلکت کسی ز زلف سخن
گره نظم و نثر نگشوده

هیچکس بی نسیم مرحمتت
گرد محنت ز چهره نزدوده

سوده شد ذره ذره چهره مهر
بسکه درخشت درگهت سوده

کعبه رحمتی و بنده تو
ره دوری به سعی پیموده

گر تو تمکین نمیکنی هیچ است
بلکه در دسریست بیهوده

گر تو تحسین کنی چنین سخنی
کس نگفتست بلکه نشنوده