هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از ناپایداری دنیا و بی‌اعتمادی به آن سخن می‌گوید. او از مرگ شخصی به نام سعد ابوبکر سعد بن زنگی یاد می‌کند و آرزو می‌کند که خداوند روح او را خوش بدارد و فرزندانش را در سایه امید نگه دارد. شاعر همچنین از بقای اهل حرم و خانواده‌اش دعا می‌کند و آرزو می‌کند که درخت دولت همیشه سبز و جوان بماند. در پایان، شاعر از کسانی که بر خلاف او عمل می‌کنند، انتقاد می‌کند و آرزو می‌کند که اسب آن‌ها بدون صاحب به خانه بازگردد.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عمیق فلسفی و اجتماعی مانند ناپایداری دنیا، مرگ، و انتقاد از رفتارهای نادرست است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد.

در مرثیهٔ سعد بن ابوبکر

به هیچ باغ نبود آن درخت مانندش
که تندباد اجل بی‌دریغ برکندش

به دوستی جهان بر که اعتماد کند؟
که شوخ دیده نظر با کسیست هر چندش

به لطف خویش خدایا روان او خوش دار
بدان حیات بکن زین حیات خرسندش

نمرد سعد ابوبکر سعد بن زنگی
که هست سایهٔ امیدوار فرزندش

گر آفتاب بشد سایه همچنان باقیست
بقای اهل حرم باد و خویش و پیوندش

همیشه سبز و جوان باد در حدیقهٔ ملک
درخت دولت بیخ‌آور برومندش

یکی دعای تو گفتم یکی دعای عدوت
بگویم آن را گر نیک نیست مپسندش

هر آنکه پای خلاف تو در رکیب آورد
به خانه باز رود اسب بی‌خداوندش
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:در مرثیهٔ اتابک ابوبکر بن سعد زنگی
گوهر بعدی:در مرثیهٔ ابوبکر سعد بن زنگی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.