هوش مصنوعی:
متن بالا بیانگر ناله‌ای عارفانه و دردآلود است که در آن شاعر از خداوند می‌پرسد چرا به او و دیگران توجهی نمی‌کند و آن‌ها را از لطف خود محروم کرده است. با این حال، در ادامه اشاره می‌کند که خدا نه غایب است و نه بی‌رحم، بلکه خودشان بی‌مایه هستند و شایستگی دریافت لطف الهی را ندارند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی عمیق است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، لحن دردآلود و پرسش‌های فلسفی آن مناسب سنین بالاتر است.
شمارهٔ ۱۱۱
یارب تو کجایی که به ما زر ندهی
بی درد خدایی که به ما زر ندهی
نی نی نه تو غایبی و نی بی رحمی
بی مایه چو مایی که به ما زر ندهی
بی درد خدایی که به ما زر ندهی
نی نی نه تو غایبی و نی بی رحمی
بی مایه چو مایی که به ما زر ندهی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
