۲۲۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲ - از تغزلات

عسکری شکر بود تو گو بیا می شکرم
ای نموده ترش روی ار جا بد این شوخی ترا

از که آمختی نهادن شعرهائی شوخ چم
گر برستی شاعران هرگز نبودی آشنا

کشه بربندی گرفتی در گدائی سرسری
از تبار خود که دیدی کشه ای بر بند دا

هر زمان از نفغ تو ای زاده سگ بترکم
تا شنیدم من که از من می نهی شعر و نوا

پل بکوش اندر بکفت و آبله شد کابلیج
از بسی غمها ببسته عمر گل پا را بپا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱ - از مدایح
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳ - از قطعات
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.