درباره عسجدی
عبدالعزیز پسر منصور مشهور به عَسجَدی مروزی شاعر ایرانی است که در اواخر سدهٔ چهارم و اوایل سدهٔ پنجم هجری میزیست. وی از شاعران دربار سلطان محمود غزنوی بود. گمان برده میشود که وی پس از مرگ سلطان محمود در دربار پسر وی سلطان مسعود غزنوی و همچنین پس از وی در دبار سلطان مودود غزنوی پسر سلطان مسعود نیز شاعری میکرد.
وی در اشعار خود آنان را مدح نموده است. عسجدی از شاعرانی است که در فتح «سومنات» به دست سلطان محمود، قصیدهای در تهنیت ساخته که آن قصیده در کتابهای تراجم ضبط شده و مشهور است.
وفات او در سال ۴۳۲ ه.ق ذکر نمودهاند. از اشعار او جز چند قصیده و مقداری اشعار پراکنده چیزی باقی نمانده است.
آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع
شمارهٔ ۱ - از مدایح
شمارهٔ ۲ - از تغزلات
شمارهٔ ۳ - از قطعات
شمارهٔ ۴ - آفتاب
شمارهٔ ۵ - خد و لب و دندان معشوق
شمارهٔ ۶ - در سخای ممدوح گوید
شمارهٔ ۷ - تعریف شمع
شمارهٔ ۸ - در صفت جود ممدوح
شمارهٔ ۹ - وله
شمارهٔ ۱۰ - تغزل
شمارهٔ ۱۱ - قطعه
شمارهٔ ۱۲ - رباعی
شمارهٔ ۱۳ - رباعی
شمارهٔ ۱۴ - غمزه یار
شمارهٔ ۱۵ - وله
شمارهٔ ۱۶ - از قصیده ای
شمارهٔ ۱۷ - از تغزلات
شمارهٔ ۱۸ - وله
شمارهٔ ۱۹ - از قطعات
شمارهٔ ۲۰ - وله
شمارهٔ ۲۱ - قصیده فتح سومنات و مدح یمین الدوله محمود غزنوی
شمارهٔ ۲۲ - قطعه در پند و اندرز
شمارهٔ ۲۳ - تغزل
شمارهٔ ۲۴ - از قصیده ای
شمارهٔ ۲۵ - آیینه روی دوست
شمارهٔ ۲۶ - در دور تو
شمارهٔ ۲۷ - وعده دوست
شمارهٔ ۲۸ - کاروان عمر
شمارهٔ ۲۹ - رباعی
شمارهٔ ۳۰ - رباعی
شمارهٔ ۳۱ - در باره معشوق گفته
شمارهٔ ۳۲ - در توصیف ممدوح
شمارهٔ ۳۳ - از قطعه ای
شمارهٔ ۳۴ - وله
شمارهٔ ۳۵ - قصیده در شکایت از روزگار و یاد احباب
شمارهٔ ۳۶ - در توصیف بهار و مدح سید ابونصر
شمارهٔ ۳۷ - در حصانت قلعه و باره
شمارهٔ ۳۸ - وصف کوه
شمارهٔ ۳۹ - از چکامه ای
شمارهٔ ۴۰ - در وصف قلعه
شمارهٔ ۴۱ - فقر شاعر
شمارهٔ ۴۲ - مدح سلطان محمود
شمارهٔ ۴۳ - در سختی راه گوید
شمارهٔ ۴۴ - وله
شمارهٔ ۴۵ - از قطعه هجائیه
شمارهٔ ۴۶ - رباعی
شمارهٔ ۴۷ - چکامه ای شیوا در صنعت تکریر
شمارهٔ ۴۸ - در ثنای ممدوح
شمارهٔ ۴۹ - چشم نیاز
شمارهٔ ۵۰ - رباعی
شمارهٔ ۵۱ - شکوائیه
شمارهٔ ۵۲ - از قطعه ای
شمارهٔ ۵۳ - از قطعه ای
شمارهٔ ۵۴ - وله
شمارهٔ ۵۵ - وله
شمارهٔ ۵۶ - قطعه
شمارهٔ ۵۷ - قطعه
شمارهٔ ۵۸ - قطعه
شمارهٔ ۵۹ - در تشبیه خربزه گفته و به هلال و بدر در دو حالت وصف کرده است
شمارهٔ ۶۰ - شکار خویش
شمارهٔ ۶۱ - در مناعت خویش گوید
شمارهٔ ۶۲ - از قطعه ای
شمارهٔ ۶۳ - در توصیف انجیر
شمارهٔ ۶۴ - رباعی
شمارهٔ ۶۵ - رباعی
شمارهٔ ۶۶ - غزل
شمارهٔ ۶۷ - در وصف آتش و مدح سلطان محمود
شمارهٔ ۶۸ - وداع
شمارهٔ ۶۹ - در مصائب پیری
شمارهٔ ۷۰ - در اوصاف زشت
شمارهٔ ۷۱ - فقر شاعر
شمارهٔ ۷۲ - در تغزل
شمارهٔ ۷۳ - این بیت بسیار شیوا نیز از غزلی است
شمارهٔ ۷۴ - وله
شمارهٔ ۷۵ - در مدیحه گوید
شمارهٔ ۷۶ - از چکامه ای
شمارهٔ ۷۷ - قصیده فتح خوارزم
شمارهٔ ۷۸ - تغزل
شمارهٔ ۷۹ - وله
شمارهٔ ۸۰ - تمنای شاعر
شمارهٔ ۸۱ - در طلب استغفار گوید
شمارهٔ ۸۲ - وله
شمارهٔ ۸۳ - وله
شمارهٔ ۸۴ - وله
شمارهٔ ۸۵ - وله
شمارهٔ ۸۶ - وله
شمارهٔ ۸۷ - در هجو قریع الدهر از شعرای معاصر خود گوید
شمارهٔ ۸۸ - از قطعه ای
شمارهٔ ۸۹ - از قصیده ای
شمارهٔ ۹۰ - رباعی
شمارهٔ ۹۱ - قطعه
شمارهٔ ۹۲ - وله
شمارهٔ ۹۳ - قطعه
شمارهٔ ۹۴ - مثنویات
شمارهٔ ۹۵ - قطعه هزلیه