هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از دوگانگی و تضاد در رفتار و گفتار انسان‌ها سخن می‌گوید و از طبع خود که با او همراهی نمی‌کند، شکایت دارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم انتزاعی و انتقادی موجود در شعر برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد که معمولاً از سن نوجوانی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۸۸ - از قطعه ای
کلکش چو مرغکی است دو دیده پر آب مشک
وز بهر خیر و شر دو زبان است و تن یکی
ای طبع کارساز چه کردم ترا چه بود
با من همی نسازی و دایم همی ژکی
وز بهر خیر و شر دو زبان است و تن یکی
ای طبع کارساز چه کردم ترا چه بود
با من همی نسازی و دایم همی ژکی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۷ - در هجو قریع الدهر از شعرای معاصر خود گوید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۹ - از قصیده ای
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
