۲۲۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۸۸ - از قطعه ای

کلکش چو مرغکی است دو دیده پر آب مشک
وز بهر خیر و شر دو زبان است و تن یکی

ای طبع کارساز چه کردم ترا چه بود
با من همی نسازی و دایم همی ژکی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۷ - در هجو قریع الدهر از شعرای معاصر خود گوید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۹ - از قصیده ای
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.