هوش مصنوعی:
سپاهیان به رهبری یک پهلوان به سمت غرب حرکت کردند و پس از شش ماه سفر دریایی به جزیره‌ای رسیدند که مردمش پاک‌دین و یکتاپرست بودند. آن‌ها از پهلوان استقبال گرمی کردند و او را با خوراکی‌های فراوان پذیرفتند. پهلوان پس از استراحت، روز بعد به همراه همراهانش به کوهی عجیب رسید که گیاهانی شبیه به حیوانات داشت و خوردن آن‌ها باعث شادی و نیرومندی می‌شد.
رده سنی:
12+
این متن دارای عناصر حماسی و سفرهای خیالی است که برای نوجوانان جذابیت دارد. همچنین، استفاده از زبان کهن و مفاهیم عمیق‌تر مانند پاک‌دینی و عجایب طبیعت، آن را برای بزرگسالان نیز مناسب می‌سازد. با این حال، عدم وجود محتوای نامناسب یا خشونت‌آمیز شدید، آن را برای گروه سنی 12 سال به بالا قابل قبول می‌کند.
بخش ۱۴۶ - رفتن فرامرز به باختر زمین
سپه را همه گرد کردو برفت
ره باختر را بسیچید تفت
همی رفت شش ماه بر روی آب
از اندوه رفتن دلش پر شتاب
به ناگه رسیدند نزد زمین
جزیری درو مردم پاک دین
همه پاک دین وهمه پاک رای
پرستنده دادگر یک خدای
چواز پهلوان آگهی یافتند
پذیره از آن مرز بشتافتند
ببردند پیشش بسی خوردنی
همان هرچه بایستنی کردنی
نوازید بسیارشان پهلوان
بیاسود از آنجا به روشن روان
دگر روز چون خسرو اختران
به گردون برآورد رخشان سنان
وزآن جایگه چون نگه کرد شیر
ابا نامور مهتران دلیر
به نزدیک آنجا یکی کوه دید
تو گفتی سپهرش همی برکشید
درآن کو گیا رسته چون آدمین
دو پا در هوا و سراندر زمین
بدین گونه ماننده جانور
بسان گیا رسته بالای سر
چومرغان و چون گاو و چون گوسفند
همه رسته بد پیش کوه بلند
فروان ببردند بهر خورش
بدان سان که تن را بدی پرورش
تناور شدی هرکه خوردی از آن
به دل شاد گشتی به تن،ارغوان
ره باختر را بسیچید تفت
همی رفت شش ماه بر روی آب
از اندوه رفتن دلش پر شتاب
به ناگه رسیدند نزد زمین
جزیری درو مردم پاک دین
همه پاک دین وهمه پاک رای
پرستنده دادگر یک خدای
چواز پهلوان آگهی یافتند
پذیره از آن مرز بشتافتند
ببردند پیشش بسی خوردنی
همان هرچه بایستنی کردنی
نوازید بسیارشان پهلوان
بیاسود از آنجا به روشن روان
دگر روز چون خسرو اختران
به گردون برآورد رخشان سنان
وزآن جایگه چون نگه کرد شیر
ابا نامور مهتران دلیر
به نزدیک آنجا یکی کوه دید
تو گفتی سپهرش همی برکشید
درآن کو گیا رسته چون آدمین
دو پا در هوا و سراندر زمین
بدین گونه ماننده جانور
بسان گیا رسته بالای سر
چومرغان و چون گاو و چون گوسفند
همه رسته بد پیش کوه بلند
فروان ببردند بهر خورش
بدان سان که تن را بدی پرورش
تناور شدی هرکه خوردی از آن
به دل شاد گشتی به تن،ارغوان
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۸۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۴۵ - نهادن فرامرز،پر سیمرغ را برآتش
گوهر بعدی:بخش ۱۴۷ - دیدن فرامرز،دخمه هوشنگ شاه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
