به گوش آگهی شد که خاور خدای
که شد شاه خاور به دیگر سرای

رمه بی شبان ماند و تختش تهی
تو را گشت دیهیم شاهنشهی

ز دشمن بترسید و بربست رخت
سپه را همی راند تا پیش تخت

به تاج پدر بر پراگند خاک
ز سوگش همی جامه را کرد چاک

یکی هفته با سوگ بود و دژم
به هشتم روانش تهی شد ز غم

چنین است کردار و کار پسر
فزونی نباشدش مهر پدر

که مرگ پدر چون گذارد سه روز
شود مهرش از مغز وز دلش سوز

نکو گفت دهقان فرزانه سر
کرا دیده دوزی ز دل دورتر

به هشتم نشست از بر تخت و گاه
به درگاه او شد سراسر سپاه

بر آن تاج بر گوهر افشاندند
وراشاه خاور زمین خواندند

«ایرانشان»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir