شنیدم که ضحّاک چندان بخورد
که آمد سر هر دو کتفش به درد

همی درد خرچنگ خواندش پزشک
یکی سرد بیماری سرد و خشک

به دانش چونامش به تازی کنی
به تازی اگر سرفرازی کنی

................................
................................

شکیبا نبودی ز گوشت شکار
برآمد سر کتف او چون دومار

چو چندی برآمدش فریاد کرد
از او خون دردانه آغاز کرد

پزشکان هشیار دل را بخواند
همه کس ز درمان او خیره ماند

ز بابل گروهی ز جادوفشان
بشد پیش آن خسرو سرکشان

نیاورد درمان او کس بجای
وز آن درد شاه اندر آمد ز پای

ره خواب بر دیدگانش ببست
نه خورد و نه خفت و نه شادان نشست

پزشکان جادوی دست آزمای
بماندند خیره ز کار خدای