چنان بود یک روز کز مرز چین
ز فرزانه پنجاه مرد گزین

خروشان به درگاه شاه آمدند
ستمدیدگان دادخواه آمدند

که زنهار، شاها، به فریادرس
که جز تو نداریم فریادرس

جهان پاک کردی ز ضحاکیان
به نیروی یزدان و فرّ کیان

ز داد تو آباد شد هند و روم
نمانده ست ویران یک انگشت بوم

زمین را تو آباد کردی به گرز
تو کردی به هر جای تابنده برز

ز تیغ تو پنهان ستم در جهان
ز داد تو بدخواه یکسر نهان

جهان اندر آسانی و ما به رنج
نه فرزند ماند و نه کاخ و نه گنج

گرازی نشسته ست بر تخت چین
به رنج اندر از دست او آن زمین

درم دارِ آن مرز درویش گشت
ستمکار و بدخو و بدکیش گشت

نخواند همی خویشتن جز خدای
تو مپسند از وی شه پاکرای

«ایرانشان»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir