۲۱۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷

ای کمالت منزه از نقصان
ای جمالت مقدس از تغییر

از خطایی که کرده ام همه عمر
یا فتاده به بندگی تقصیر

چو تو دانی که آن همه ز ازل
در حق بنده کرده ای تقدیر

کرمت عذر خواه من گردان
که به دست قضات بودم اسیر
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.