هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان مفاهیم عرفانی و اخلاقی می‌پردازد. شاعر از شراب و میخانه به عنوان نمادهایی برای اشاره به مسائل عمیق‌تر روحانی استفاده می‌کند. او از ندامت، رحمت الهی، و ریاکاری در عبادت سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که حقیقت درونی مهم‌تر از ظواهر است. همچنین، به موضوع پختگی و ناپختگی در فهم حقایق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب و میخانه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا گمراه‌کننده باشد.

شمارهٔ ۴

نه همین طوق گلو حلقهٔ جام است اینجا
گر همه موج شراب است که دام است اینجا

زله از خوان لئیمان چه بری بهر عیال
جز ندامت که کشی بر تو حرام است اینجا

بندهٔ پیر خرابات شوم کز ره لطف
کرمش بیشتر از خاص به عام است اینجا

مژه بر هم زدن و گریه و خون خوردن و آه
سجده و قعده و تسبیح و قیام است اینجا

دایماً در خم زلف است رخش نورفشان
طرفه صبحی است که پیوسته به شام است اینجا

گفت در میکده آداب ندانم پیری
این هم از پختگی اوست که خام است اینجا

چون سعیدا نشود حلقه به گوش در او
خواجهٔ جای دگر بین که غلام است اینجا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.