هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از عشق نافرجام و درد دوری از معشوق سخن می‌گوید. شاعر از جمال معشوق و تأثیر آن بر دل‌ها می‌گوید و از سنگدلی‌هایی که در راه عشق متحمل شده‌اند یاد می‌کند. همچنین، به جوانی و فرصت‌های از دست رفته اشاره دارد و از رازداری و پنهان کردن دردها در سینه سخن می‌گوید. در نهایت، شعر به این نکته می‌پردازد که عشق و رنج آن در همه‌جا پراکنده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه‌ای است که ممکن است برای نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد عشق و رنج‌های عاطفی نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۵۰

ای خیره چو نرگس ز جمال تو نظرها
چون غنچه پر از خون ز خیال تو جگرها

بس سنگدلانی که در این راه ز دوری
چون کوه گرفتند به هر گوشه کمرها

ایام جوانی است مرادی طلب از حق
در نالهٔ پیش از دم صبح است اثرها

نی حرف زدی با کس و نی حرف شنیدی
ای از تو به هر کوچه و بازار خبرها

تا آب رخی گوهر مقصود نریزد
کردند بسان صدف سینه سپرها

از بسکه ز هر سو به رهت منتظرانند
راه نظری نیست در این راه گذرها

هشدار، زبان را سخن عشق نسوزد
در باطن این نکته نهان است شررها

تاب سخنی سخت ندارد دل نازک
بر شیشهٔ نازک بود از باد خطرها

آن را که خدا خواست به دنیا ندهد دل
بر گردن خر بسته نمودند گهرها

کس نیست که داغی ز تو بر سینه ندارد
دادند ز خورشید به هر ذره شررها

هر چیز سعیدا که در او فایده ای بود
دادیم به اغیار گرفتیم ضررها
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.