دل ناخدای بحر تماشای دیگر است
این گوهر یگانه ز دریای دیگر است

داغ تو کی به هر دل و هر سینه جا کند
این لاله زیب و زینت صحرای دیگر است

ز آب عنب کس این همه مستی نمی کند
کیفیت من از می و مینای دیگر است

زاهد از این عبادت ظاهر چه فایده
تن در میان مسجد و دل جای دیگر است

در هر طرف که می نگری از میان خلق
فریاد و شور و ناله و غوغای دیگر است

ذکر طریق عشق، کریم و رحیم نیست
ورد بلاکشان تو اسمای دیگر است

باور مکن که در دو جهان صاحب سخن
درویش دیگر است و سعیدای دیگر است