[دیدم تو را و رفتم] یک باره از بر خویش
در انتظار خویشم عمری است بر در خویش

گاهی به هم برآییم از مسجد و خرابات
ما و شراب و زاهد تسبیح و دفتر خویش

ناخورده باده مست است نادیده بت پرست است
یارب چه چاره سازم با نفس کافر خویش

سلطان و سیر گلشن با ساغر شرابش
ماییم کنج گلخن با دود و اخگر خویش

بگشای چشم و بنگر ای شیخ شهر تا کی
این زهد خشک پیچی در دامن تر خویش؟