هوش مصنوعی:
شاعر از تنهایی و غم خود می‌گوید و از یار می‌خواهد که به او کمک کند و گناهش را بپوشاند. او اعتراف می‌کند که از روی غفلت مرتکب گناه شده و از یار می‌خواهد که مانند ستار، گناهش را بپوشاند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و درخواست کمک روحی در این شعر، برای درک و ارتباط نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۱۲۸
بی یار شدم یک نفسم یاری کن
غمخوار شدم مرا تو غمخواری کن
کردم گنهی ز روی غفلت ظاهر
ستار تویی بیا و ستاری کن
غمخوار شدم مرا تو غمخواری کن
کردم گنهی ز روی غفلت ظاهر
ستار تویی بیا و ستاری کن
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
