هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از عشق به خدا و نیاز به رحمت الهی سخن می‌گوید. او از دردها و رنج‌های عشق الهی می‌نالد و از خداوند طلب شفا و صفا می‌کند. همچنین، شاعر به دیدار با معشوق الهی و وصال با او اشاره می‌کند و از حالات عرفانی مانند فنا و وصال سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و دینی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم مانند 'فنا' و 'وصال' ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۷

بلبل بوقت صبح بدرگاه کبریا
فریاد عشق زد که: منم عاشق خدا

زار و نزار و شیوه تجرید همرهست
در حال من نگر ز سر لطف، ربنا

مجروح و خسته ایم، بما مرهمی فرست
چون مرهمی رسید صفا در پی صفا

آواره بود دل ز غم عشق در جهان
چون روی تو بدید«لقد سرمن رآ»

یاد تو روح ماست جمالت فتوح ماست
ما با تو بوده ایم درین دیر سالها

واقف شوی و غیب نماند بهیچ حال
گر تو علی وقتی از سر«لافتا»

ای مدعی، ز حالت قاسم سخن مپرس
غرقیم در وصال و فناییم در فنا
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.