تا پریشان نکند زلف ترا باد صبا
متصور نشود حالت جمعیت ما

موکشان برد مرا عشق ز مسجد بکنشت
الله الله،چه تفاوت، زکجا تا بکجا؟

هرچه در وصف توگفتند، زمه تا ماهی
سخنی بود بنسبت ز سمک تا بسما

راست ناید بقلم، گرد و جهان شرح دهند
تا قیامت صفت عشق من و حسن ترا

شاهد جان منی، پیش جمالت چون شمع
دارم امشب هوس سوختن از سر تا پا

دوش گفتی که: در آیینه رخساره من
بخدا می نگری؟ گفتم: آری بخدا

دل قاسم ز سر جان گرامی برخاست
به وفاداری حسن تو، زهی حسن وفا!