هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از مفاهیمی مانند عشق، مستی، رندی، و تقابل زهد و عشق استفاده می‌کند. شاعر به ستایش معشوق و ساقی پرداخته و از توبه‌شکنی و بی‌اعتنایی به ناموس سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به رقص ذرات عالم و مستی ناشی از باده و باد دارد. در پایان، شاعر از گشودن پرده اسرار و فروش باده سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و شاعرانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به مستی و توبه‌شکنی ممکن است نیاز به درک بالاتری از زمینه فرهنگی و ادبی داشته باشد.

شمارهٔ ۵۹

گر زاهدست جانم، اگر رند می پرست
با روی تست روی دلم، هر کجا که هست

جانم فدای ساقی و دردی درد او
کز نیم جرعه توبه و ناموس ما شکست

ذرات کاینات برقصند «لایزال »
قومی ز باده مست و گروهی ز باد مست

انصاف و راه راست نبود این که واعظان
گفتند: می بدست و گرفتند می بدست

از دل رسید هرچه برویم رسید و من
دل را بدوست دادم و از درد دل برست

از یار اگر مراد نداری طلب؛ رواست
شوخی مکن، که مصلحت کار از آن سرست

«ارنی » بگو ز مستی «لن » کاندرین مقام
سر در کشست عاشق و معشوق سرکشست

گر پرتو جمال تو از روی بت ندید
رهبان دیر ما ز چه رو گشت بت پرست؟

بگشاد پرده از رخ اسرار قاسمی
در حال می فروش سر خم باده بست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.