هوش مصنوعی: این متن به موضوع عشق و عرفان می‌پردازد و تفاوت‌های بین عاشق، عاقل، صوفی، واعظ و زاهد را بررسی می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که عشق راه اصلی سلوک است و افرادی که عشق ندارند، در این راه غافل هستند. همچنین، از عناصری مانند خورشید، باد صبا و عشق به عنوان نمادهای معنوی استفاده شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات عرفانی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۹۴

آن را که قبله اش رخ خورشید انورست
اعراض گر کند، بهمه روی کافرست

عاشق بیار واصل و عاقل بهانه جوی
صوفی برغم واصل و چون حلقه بر درست

واعظ، مگو که: عشق روانیست در طریق
پنداشتی که ملک دو عالم مثمرست

زین بیشتر عداوت با اهل دل مکن
شرعی معین آمد و عشقی مقررست

آن را که عشق نیست درین راه غافلست
سنور راه ماست اگر خود غضنفرست

زاهد بزهد مایل و صوفی باعتقاد
عارف درین میانه چو کبریت احمرست

جان در سماع عشق تو مستست و چاره نیست
شوقی مولد آمد و عشقی قلندرست

باد صبا چو بوی تو آورد در چمن
جانها فدای رایحه روح پرورست

بر جان قاسمی نظری کن ز روی لطف
زان جا که آفتاب ضمیر منورست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.