مرا با روی تو پیوسته روییست
زیانی نی، که از وجه نکوییست

هوس دارم که: در پایت بمیرم
بعالم هر کسی را آرزوییست

ز شوق چشم میگونش خرابیم
شراب ما نه از جام و سبوییست

بجست و جوی او دل خستگان را
ز آب دیده هر دم شست و شوییست

ز جامش جرعه ای تا بر زمین ریخت
بعالم عاشقان راهای و هوییست

جرسها را فغان الرحیلست
تنم از بیم هجران همچو موییست

ز حسن یار و شوق جان قاسم
میان شهر هر جا گفت و گوییست