در شرح آن جمال بیانها ز حد گذشت
در حسن یار حیرت جانها ز حد گذشت

در نقطه دهان تو، کان سر نازکست
کس را نشد یقین و گمانها ز حد گذشت

نادیده یار را، بتصور حکایتی
افتاد در زبان و زیانها ز حد گذشت

از عین حسن دلبر بی نام و بی نشان
یک جلوه کرد، نام و نشانها ز حد گذشت

زین بیش بی نقاب مرو در میان شهر
ای دوست، الحذر، که فغانها ز حد گذشت

ای یار جان، که بر سر بازار عاشقی
شاد آمدی و شادی جانها ز حد گذشت

از فکر بر خیال تو ناایمنست شهر
در ملک لایزال امانها ز حد گذشت

وقتست تا قرین شود آن یار، قاسمی
کز شدت فراق و قرانها ز حد گذشت