هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به زیبایی‌های معشوق و تأثیرات عشق بر جان و دل اشاره دارد. شاعر از سوز و شور عشق، فنا در راه معشوق، و تفاوت میان زاهد و عارف سخن می‌گوید. همچنین، از مفاهیمی مانند جمال، نور، و راه اعتدال در عرفان یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم به دانش ادبی و عرفانی پایه نیاز دارند.

شمارهٔ ۲۰۸

ذکر جمیل یار جهان را فرو گرفت
عالم گرفت، لیک بوجه نکو گرفت

جان نکته ای شنیداز آن حسن بر کمال
سوزی زدل برآمد و شوری درو گرفت

فارغ شد از سلامت و راه فنا گزید
هر دل که با ملامت عشق تو خو گرفت

روشن شد از لوامع اشراق آن جمال
آن پرتوی که نیر خورشید ازو گرفت

می خواند گل ز وصف جمال تو آیتی
عشقت چه نکتها که برو رو برو گرفت؟

اوصاف یار عشق نخست از خرد شنید
اول ازو شنید و بآخر برو گرفت

اندر میان این همه رندان باده نوش
جم بود خال آدم و جام جم او گرفت

دانی میان زاهد و عارف چه فرق بود؟
این راه اعتدال گزید، آن علو گرفت

قاسم میان خاک در شاهوار یافت
چون باز یافت باز ره جست و جو گرفت
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.