هوش مصنوعی: این متن به موضوع عشق و علاقه شدید به معشوق و تأثیر آن بر جان و دل انسان می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان نیرویی برتر یاد می‌کند که همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و حتی عقل را در مقابل آن کوچک می‌شمارد. همچنین، اشاره‌ای به قیامت و ارزش‌های معنوی دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی احساسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۵۳

در قیامت همه کس طالب و جویا باشد
دل ما طالب این قدر معلا باشد

عشق،کان جان و دل و دین ز تو باز استاند
عشق نبود،مگر آن طامه کبرا باشد

در جهان گشتم و آفاق سراسر دیدم
ذات انسانست،که هم اسم و مسما باشد

هر کرا جان و دلی هست به جانان نزدیک
راحت جان و دلش باده حمرا باشد

من،که با خاک سر کوی تو شوقی دارم
سر کوی تو مرا جنت ماوا باشد

دل و دین برد ز من، جان طلبد،چون سازم؟
هر کجا عشق بود جمله ازینها باشد

چند گویی تو ازین عقلک بی عقل مدام؟
مثل عشق و خرد پشه و عنقا باشد

من ندانم که چه حالیست که پیوسته به جان
دلم آشفته آن قامت و بالا باشد؟

در صبوحی،که سر از خاک برآرند همه
قاسمی بنده آن خسرو جانها باشد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.