بر کهن دیر جهان دوست تجلی فرمود
جمله ذرات جهان محو شد از عین شهود

پرتو فیض تو در عالم امکان درتافت
گشت روشن همه آفاق،زهی پرتو جود!

قیمت عشق ندانی و گریزان گردی
از سر آتش سوزان بگریزی چون دود

میل کلی همه در فکر جهان آمد و بس
دل که از فکر جهان رست،بکلی آسود

به خرابات جهان آ، که ببینی روشن
همه جا چنگ و چغانه،همه جا بانگ و سرود

در صف مجلس مستان بنگر، تا بینی
در قیامند و قعودند و رکوعند و سجود

هر دلی از دو جهان رو به مرادی دارد
ماو سودای تو و سکر تو و شکر ودود

عقل میگفت که: من مبداء موجوداتم
عشق آمد به میان،گفت:منم اصل وجود

قاسمی،در ره او غافل و افسرده مباش
حاصل عمر نباشد ز زیانی بی سود

«قاسم انوار»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir