هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر عشق و تسلیم بی‌قید و شرط به معشوق (که می‌تواند هم معشوق زمینی باشد و هم معشوق الهی) است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا مانند شمع، دل آشفته و مست، بلای عشق را ستایش می‌کند و هر بلا را عین عطا و لطف الهی می‌داند. او راه خود را راه تسلیم و فنا در برابر معشوق می‌داند و باور دارد که در نهایت به وصال معشوق خواهد رسید. در پایان، شاعر تأکید می‌کند که دل جز به خدا نمی‌تواند داد و خدا در همه جا حاضر است.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های خاص ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۳۲۶

روی زیبای تو چون شمع صفا خواهد بود
دل آشفته ما مست بلا خواهد بود

دارد امید دل من بخداوند کریم
هر بلایی که رسد عین عطا خواهد بود

هر گروهی بسبیلی بخداوند روند
راه ما شیوه تسلیم و فنا خواهد بود

در قیامت که سر از خاک لحد برداریم
دل شوریده ما مست لقا خواهد بود

گر دل را برضای تو بصد پاره کنند
دل ما بر سر تسلیم ورضا خواهد بود

دل ما ملک تو آمد، بکرم خوش دارش
مالک الملک تویی، ملک ترا خواهد بود

قاسمی، غیر خدا دل نتوان داد بکس
هر کجا هست خدا هست و خدا خواهد بود
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.