هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و عرفان سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌هایی مانند جام می، شمع، ماه و محراب، به دنبال رسیدن به حقیقت و سیراب شدن از عشق الهی است. او از تشنگی در بیابان عشق می‌گوید و درخواست می‌کند که با شتاب جامی از می ناب برای درمان دل و جانش بیاورند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها مانند 'می ناب' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۳۴۶

از خم صفا جام می ناب بیارید
گر شمع ندارید بمهتاب بیارید

محراب دل و جان رخ آن ماه حجازیست
روی دل و جان جانب محراب بیارید

آن زلف پریشان همه آیات نکوییست
هر جا که حدیثیست درین باب بیارید

ماتشنه لبانیم درین بادیه عشق
آخر خبری زان گل سیراب بیارید

هر کس که شود درد مرا موجب درمان
فی الجمله،اگر شیخ،اگر شاب بیارید

از بهر دوا جام صفایی بمن آرید
تأخیر روانیست،با شتاب بیارید

قاسم،می توحید حیوة دل و جانست
جامی دو سه دیگر ز می ناب بیارید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.