هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوعات مختلفی مانند عشق، معرفت، انکار حقایق توسط برخی افراد، و ارزش سخنان راستین می‌پردازد. شاعر از زبان پرنده‌ای اسرارآمیز سخن می‌گوید که تنها برای دل‌های بیدار پیام دارد. همچنین، به نکوهش کسانی که حقایق را انکار می‌کنند و به عشق و معرفت واقعی بی‌توجهی می‌ورزند، پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از ادبیات عرفانی دارد.

شمارهٔ ۳۵۳

صفیر مرغ جان اسرار گوید
و لیکن با دل بیدار گوید

پشیمان گردد اندر آخر کار
که سر گنج را با مار گوید

سخن از عشق گفتن ناروانیست
بشرط آنکه با مقدار گوید

چرا باید سخن گفتن بکوری
که چون بشنید از آن زنهار گوید؟

ولی در لعنتست آن کور مغرور
که فخر انبیا را عار گوید

چه گویی قصه آن کور مشرک
که او انکار را اقرار گوید؟

محمد گفته باشد در حقیقت
حدیثی را که یار غار گوید

سخن های مقلد بی فروغست
اگر یک بار، اگر صد بار گوید

بگیرد گوش وبینی مرد عارف
جعل چون قصه گلزار گوید

عجب حالی که یک قطره از ین بحر
حدیت قلزم زخار گوید

چوعشق مست شد نا کام و نا چار
حدیث خانه در بازار گوید

درین میدان چه جای سر؟ که صوفی
حدیث از جبه و دستار گوید

زیک بحر ست این لؤلؤی شهوار
اگر مولا، اگر عطار گوید

چو قاسم در بقای او فنا شد
سخن از واحدالقهار گوید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.