هوش مصنوعی: این متن عرفانی از مولانا یا یکی از شاعران صوفی است که بر اهمیت عشق حقیقی، فنا در عشق، و شناخت نفس تأکید دارد. شاعر از مستی معنوی، ایمان، و شناخت یار سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که انسانیت واقعی در گرو عشق و فداکاری است.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل، نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از اشارات ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۹۵

گر کسی مست و خرابست ز مستانش پرس
هر کرا جان و دلی هست ز جانانش پرس

عشق ایمان حقیقیست درین دیر فنا
هر که دعوی فنا کرد ز ایمانش پرس

دل، که از زلف پریشان دم آهسته زند
زود از آشفتگی زلف پریشانش پرس

هر که گوید که: به تحقیق و یقین انسانم
در میان سخن از جوهر انسانش پرس

هر که گوید که: بدان یار شناسا شده ام
رو بدو آور و از شیوه عرفانش پرس

عید و نوروز جهان جمله طفیل رخ تست
هر که دم می زند از عید ز قربانش پرس

داغ سودای تو دارد دل قاسم شب و روز
صورت حال دل از دیده گریانش پرس
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.