بنادانان مگو سر حقایق
که هر گوشی سخن را نیست لایق

ولی گر فرصتی باشد توان گفت
بگوش جان عذرا، سر وامق

سخن از توبه و تقوی رها کن
ز مستی گو بسرمستان عاشق

دلی باید که اندر راه معنی
ز صفوت دم زند چون صبح صادق

اگر هشیار راهی نوش بادت
وگر مستی مکن بحث علایق

بجز عشقت درین ره کس ندیدم
امین خاطر و یار موافق

مگو با غافلان اسرار، قاسم
خلایق را نداند غیر خالق