جانا، بجز از تو کس نداریم
وز لطف تو بس امیدواریم

ما بوی تو از ازل شنیدیم
تا روز ابد در انتظاریم

گویند بما: شما چه قومید؟
قومی که ازو بسر نداریم

با عقل معاد آشناییم
وز عقل معاش برکناریم

در آرزوی وصال مستیم
در شیوه عشق بی قراریم

گفتم که: خمارم ازمیت، گفت :
از بهر خمار تو خم آریم

قاسم، بکجا رویم ازین در؟
به زان نبود که جان سپاریم؟