هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر وابستگی و عشق عمیق شاعر به معشوق (که می‌تواند معشوق زمینی یا الهی باشد) است. شاعر خود را بی‌قرار و منتظر معشوق توصیف می‌کند و از عقل دنیوی فاصله گرفته، در عشق غرق شده است. در پایان، با پرسشی دربارهٔ مقصد نهایی، حس تسلیم و ایثار را نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانهٔ این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کاررفته نیاز به دانش ادبی پایه دارند.

شمارهٔ ۴۶۹

جانا، بجز از تو کس نداریم
وز لطف تو بس امیدواریم

ما بوی تو از ازل شنیدیم
تا روز ابد در انتظاریم

گویند بما: شما چه قومید؟
قومی که ازو بسر نداریم

با عقل معاد آشناییم
وز عقل معاش برکناریم

در آرزوی وصال مستیم
در شیوه عشق بی قراریم

گفتم که: خمارم ازمیت، گفت :
از بهر خمار تو خم آریم

قاسم، بکجا رویم ازین در؟
به زان نبود که جان سپاریم؟
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.