ماییم که چون باده گل رنگ بجوشیم
گه باده بنوشیم و گهی باده فروشیم

در صحبت عقل این دل بیچاره ملولست
بنشین نفسی، تا قدحی باده بنوشیم

چون خرقه ما آلت عقل آمد و تزویر
آلودگی خرقه بزنار بپوشیم

از حلقه ما دور مشو، ای دل و دینم
ما حلقه بگوشان ترا حلقه بگوشیم

با عشق روانیم و دوانیم درین راه
از روز ازل تا به ابد دوش بدوشیم

گویند که: این راه ندارد سر و پایان
هرچند که ما بی سر و پاییم بکوشیم

قاسم، بنگر حالت رندان خرابات
در مجلس مستان همه گویای خموشیم